การบอกบุญคือการเปิดโอกาสให้คนได้ทำบุญ เหมือนเป็นคนชี้ช่องทางในการทำบุญให้คนอื่น ถ้าคนเหล่านั้นทำดี เราก็ได้ส่วนแบ่งบุญมาด้วย แต่…ไม่ใช่ว่าจะตั้งหน้าตั้งตาบอกบุญอย่างเดียวเลย ไม่คิดจะทำด้วยตัวเองเลย อันนี้มันก็ดูยืมบุญเขามาหายใจตลอด
1. บอกแบบไม่บีบบังคับ ไม่ต้องไปเร่ง
คือการบอกแบบไม่บีบบังคับ ไม่ต้องไปเร่ง ไปตื๊อ ไปตอแยว่าทำหรือยัง ปลายเห็นหลายคนทำแบบนี้ เข้าใจแหละค่ะว่าหวังดี อยากให้เขาได้บุญ แต่บุญที่เกิดจากความรำคาญใจ มันจะเหลือบุญสักเท่าไหร่เชียว
2. บุญดีไม่ได้ขึ้นกับจำนวน
เรามี 100 บาท ต้องเก็บไว้ใช้ทั้งอาทิตย์ อยากได้บุญจัด ใส่ไปเลย 100 บาทหมดกระเป๋า ทั้งอาทิตย์ที่เหลือเดือดร้อน คนอื่น ต้องไล่ขอยืมเงิน ขอข้าวเขากิน ขอของเขาใช้ บุญเกิดตรงหน้า แต่ที่ตามมาบาปล้วนๆ
3. ทำบุญไม่ต้องเป็นเงินเสมอไป ทำด้วยแรงกายก็ได้
แค่โพสต์ แค่แชร์ แค่คอมเมนต์ในเชิงบวก เวลามีงานบุญ แบบนี้ก็ถือว่าเป็นบุญเหมือนกันนะ คิดง่ายๆ เวลามีคนโพสต์ขอบริจาคเลือดกรุ๊ปหายาก เราแชร์ลงเฟซฯ เรา มีคนที่กรุ๊ปเลือดนั้นเห็นเข้าแล้วไปบริจาค แบบนี้ก็ถือว่าบอกบุญ แล้วก็ได้อานิสงส์บุญเห็นๆ
4. บุญเกิดที่ใจเรา
เพราะฉะนั้นถ้าบอกบุญแล้วเขาไม่ทำบุญ มันไม่ใช่ว่าเราทำภารกิจไม่สำเร็จ เราส่งต่อความปรารถนาไปแล้ว ส่วนเขาจะทำหรือเปล่า มันก็เป็นส่วนของเขา ไม่ใช่ว่าเขาไม่ทำแล้วเราจะไม่ได้บุญ อย่างที่ปลายบอกเลย บอกบุญไปแล้ว บุญเกิดกับเราไปแล้ว
สรุปนะคะ การบอกบุญให้ได้บุญ คือ บอกด้วยความปรารถนาดี บอกบุญไม่ใช่บังคับทำบุญ เขาจะทำเท่าไหร่ ทำด้วยอะไรสิทธิ์ของเรา เราแค่ยินดีว่าเขามีใจจะทำบุญ แค่นี้ก็ได้บุญ คิดต่อง่ายๆ ใครอ่านบทความนี้แล้วอยากทำบุญ นี่ก็ถือว่าปลายบอกบุญแล้ว สาธุ สาธุ สาธุ
